Visallergie
Visallergie is meestal gebaseerd op een reactie tegen een specifiek eiwit in de vis, deze stoffen noemt men parvalbumines. Er bestaan verschillende vormen. Meer dan 90% van de mensen met een visallergie zijn allergisch voor het parvalbumine in de vis. Vaak leidt een allergie voor één bepaalde vissoort ertoe dat men allergisch is voor meerdere vissoorten aangezien alle vissen parvalbumines bevatten; deze parvalbumines vertonen een grote gelijkenis binnen de verschillende vissoorten. Het is tevens aangetoond dat een allergie voor parvalbumine in vis aanleiding kan geven tot een kruisreactie met het parvalbumine van kikkers. Parvalbumines zijn hitte-stabiele spiereiwitten waardoor gebakken vis eveneens aanleiding kan geven tot een allergische reactie. Parvalbumines zijn niet aanwezig in viseieren, toch zijn een allergische reacties op kaviaar gekend. Sommige vissoorten bevatten meer parvalbumine dan andere. Zo bevatten karper en haring 100 maal zo veel parvalbumine dan makreel en tonijn.
Een allergie voor vis staat dan ook los van allergieën voor schaaldieren en weekdieren.
Rauwe vis kan de parasiet Anisakis simplex bevatten, deze parasiet kan op zich ook een allergische reactie uitlokken bij mensen die hiervoor gesensibiliseerd zijn.
Symptomen
De symptomen van een visallergie kunnen zich uiten als: jeuk, huiduitslag, urticaria, zwellingen, maag- en darmklachten, ademhalingsmoeilijkheden, duizeligheid en zelfs anafylactische shock.
Behandeling
Voor visallergie bestaat er momenteel geen afdoende behandeling. Vis vermijden is dan ook de boodschap. Het kan zijn dat men één bepaalde vissoort dient te vermijden, vaak echter dient men alle vissoorten te vermijden. Je allergoloog zal bepalen of je een epipen nodig hebt die je kunt gebruiken in geval van nood.
